ตอนสุดท้ายของทริปแรกในชีวิต ถือว่านี่เป็นทริปที่สุดโหดของผมครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้เพราะไม่เคยขับมอเตอร์ไซค์ไกลมากขนาดนี้มาก่อนในชีวิต อยากบอกว่าเมื่อไปถึงที่พักผมนี่แขนทั้งสองข้างไม่มีแรงจะจับปากกาเขียนหนังสือเลยมันล้าไปหมด แต่ก็รู้สึกมีความสุขที่ได้ทำ ได้เจอกลุ่มคนที่รักในสิ่งเดียวกันกว่า200ชีวิต
แต่พวกเราก็เป็นแค่ชนกลุ่มน้อยที่มีกัน5คนจากสายตะวันออกที่ไม่ถูกขานชื่อกลุ่มบนเวทีงานเลี้ยงคืนนั้นแต่พวกเราก็สัญญากันไว้ว่าพวกเราต้องยิ่งใหญ่เมื่อทริปหน้ามาถึง
หลังจากทริปนี้แขนผมปวดอยู่เป็นอาทิตย์กว่าจะกลับมาเป็นปกติ สุดยอดครับ
ขอบคุณพี่น้องที่ร่วมทางไกล พี่บี,ถัง,ดุ่ย,เกมส์
แล้วเจอกันเมื่อทริปหน้ามาถึง สวัสดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น